1. Appelscha | 6 km

Appelscha, is een dorp in de gemeente Ooststellingwerf, in de Nederlandse provincie Friesland. Het ligt ten zuidoosten van Drachten, tussen Oosterwolde en Dwingeloo. Op 1 januari 2021 kende het dorp 4.775 inwoners. Onder het dorp vallen ook de buurtschappen; Aekinga, De Bult, Oude Willem, Terwisscha en Willemstad.

Wij zijn een paar dagen met schoonzus en zwager in Fochteloo en we besluiten een vroege wandeling te doen omdat het zulk warm weer is. Maar het gaat eigenlijk direct al niet zo heel goed: we rijden met de auto namelijk de verkeerde kant op en moeten dus terug. Als we de parkeerplaats hebben gevonden en willen beginnen is het inmiddels 10.48 uur (dat zie ik later op mijn sporthorloge als die de route heeft geregistreerd). Ik kan dat nou niet vroeg vinden en zie eigenlijk best wel tegen de wandeling op. Maar er is bos beloofd, dus ergens is er toch nog goede hoop. 

We beginnen in de schaduw en na zo'n 220 meter zijn we bij knooppunt 27. Dit stukje moeten we straks ook weer terug lopen. Van 20 moeten we naar knooppunt 20.

Aekingerzand
"Ruimte voor de tapuit op het Aekingerzand. Wij broeden hier." Dat staat op het aanwijzingsbord achter het draaihek.(De tapuit is een opvallende, middelgrote zangvogel van open gebied.) We lezen even wat er verder staat en gaan dan linksaf. Een eind verderop zien we een paaltje waarop staat dat we rechtsaf moeten. Als we het zandpad zo'n 30 meter hebben belopen, zegt de stem dat we moeten omkeren en wij luisteren natuurlijk direct. Toch heeft de stem het niet goed en meteen schiet mij de reden weer te binnen waarom ik bij Route.nl ben weggegaan. Heel vaak wordt door de stem gezegd dat je fout fietst of loopt, terwijl je echt wel op het pad bent. Afijn, een zwaar zandpad is het volgende stuk van de route. We moeten 2x rechts aanhouden en dan bij de T-splitsing links en meteen rechts (als het ware schuin rechtdoor). Het is bloedheet en voor mijn gevoel moeten we nog een heel eind over de heide. In de verte zien we pas iets van een bosrand. We zien op het pad de markering van het Drenthepad. Bé en ik hebben hier dus al eerder veel  voetstappen gezet. Dan komt een wandelaar met een boekje in de hand ons achterop en ik vraag hem of hij het Drenthepad loopt. "Nee" zegt hij "het Stellingenpad." Na samen te zijn overeengekomen dat we eigenlijk gek bezig zijn om hier te wandelen in die hitte, gaat hij weer verder en wij ook. 

Het Stellingenpad
Op dit Streekpad wandel je in ruim 260 kilometer door de mooiste natuur van de Stellingwerven. Het pad strekt zich uit over Zuidoost Friesland. Het Stellingenpad is verkozen tot Wandelroute van het Jaar 2023 in de Benelux - lees hier meer).

Voor mij is het afzien vandaag en mijn kop staat op ontploffen. Wat ben ik blij met de anderhalve liter water die in de rugtas zit. Dat water giet ik af en toe over mijn hoofd en t-shirt. De hoed die ik op heb, helpt niet afdoende. Jammer dat het zo heet is, want heel erg genieten is er nu niet bij. 

Pauze
Weer een pauze en wel op een put op de heide en lekker in de schaduw. Heerlijk windje erbij en zo voelt de mens zich al snel weer een stuk beter. Fijn om dan even rond te kijken want dat dit een fantastisch mooi stukje Nederland is, dat staat buiten kijf. 

We gaan verder. Puf puf wat een tocht. Normaal gesproken is 6 km een fluitje van een cent maar het is inmiddels het tijdstip waarop je kunt zeggen dat dit "het heetst van de dag is" temeer daar het zomertijd is en het in wezen volgens de zon één uur later. We ploeteren verder. Wij komen aan bij de weg Canada. Hoera,  we zien een picknicktafel, maar die is bezet. Eén man en twee vrouwen met hondje hebben zich daar geïnstalleerd. Ik vraag gewoon of we er bij mogen zitten. 

Pauze en leuke ontmoeting
Dat mag en Bé en ik doen dat. Hans en Harma blijven op het pad staan. Al snel ben ik in gesprek met de man en vraag hem naar het hondje, de fietsen en of ze op vakantie zijn. Dan brengt de ene vrouw het Pieterpad ter sprake en vertelt dat ze van plan zijn die te fietsen van zuid naar noord. Ik haak hierop in en zeg: "als jullie toevallig Hardenberg aan doen en een overnachtingsplek zoeken, dan zijn jullie van harte welkom in onze B&B." Ik geef hun mijn visitekaartje van de B&B en dan na hen te gedag te hebben gezegd, gaan we weer verder. 

Op het laatste stuk van de wandeling komen we langs een vijver, die je nauwelijks ziet vanaf het pad (ik zie hem eigenlijk helemaal niet eigenlijk, alleen op het kaartje). Verderop is weer een bankje en we gaan natuurlijk weer zitten, afkoelen en de hartslag laten zakken. Nou nou, wat een tocht zeg.

Eindpunt in zicht
Bij de auto aangekomen roept Hans: "terras" maar ik zeg meteen: "naar de auto en de airco aan graag. Ik ga kapot."

Huiswaarts
In een koele auto rijden we naar het huisje waar Bé en ik lekker in de tuin in de schaduw onder de bomen gaan zitten. Op het eind van de middag pakken we alsnog ergens in Veenhuizen een terras en eten we bij de plaatselijke cafetaria een welverdiend ijsje.

​De wandeling scoort ondanks de hitte een dikke 8.