Etappe 6 | Enter-Elsenbroek

Op zaterdag 13 mei 2023 vertrekken Bé en ik naar Enter en van daar proberen we het punt bij N96 te vinden. Dat valt nog niet mee en als we daar aankomen willen we aan de boer vragen of we daar mogen parkeren. We gaan liever niet het zandpad op naar N96. Er blijkt niemand thuis te zijn, dus zoeken we een ander punt op. Die vinden we bij Rustpunt Stichting BInnengait, Kartelaarsdijk 11
7468 RZ Enter. We parkeren de fietsen en gaan dan met de auto terug naar het startpunt bij de voetbalvelden.

We starten en na een paar honderd meter begin ik al te hijgen. Dat belooft niet veel goeds. We besluiten daarom rustig aan te doen. Er is niemand die op ons wacht en we hebben de hele dag en avond de tijd. We lopen het pad uit N61-N67-N73 en hebben het zicht op veel mooie bloemetjes. Ik hou van dat koolzaad.

1 km. We lopen met een bocht om en na 1 km zijn we bij N81. Daar is een picknicktafel. Op de plaats rust. We maken foto's en rusten uit. Ik heb het nu al warm.
2 km. We gaan verder en ondanks dat ik het zo warm heb, is het toch genieten. Het Reggepad is fantastisch. We verlaten dit stukje en via een klaphek komen we op een brede zandweg. Het loopt best zwaar en ook pal in de zon. Maar hey, wat klaag ik nou, we hebben toch regen genoeg gehad? We moeten de Bornebroekseweg oversteken en even later weer linksaf en verder op een zandpad. Bij (O19) stoppen we weer, ik doe een laagje kleding uit wat wel verstandig blijkt. Mijn hartslag vliegt omhoog. Van 60 naar boven de 130 en soms nog hoger. Ik ben er niet blij mee. Mijn gezicht wordt rood. We gaan verder en lopen langs een sloot.
3 km. Dan, als wij denken dat we op het Reggepad zijn, begint het toch wel behoorlijk te soppen. Dit is vast niet goed en dat blijkt ook. We kunnen niet verder, dus moeten we terug soppen en dan is het allemaal niet echt duidelijk waar we naar toe moeten. Wij bekijken de GPX en besluiten het weiland schuin over te steken om bij het bruggetje uit te komen. Het bord zegt: Welkom op het Enters Reggedal. Dat is nog eens een leuk welkom hahaha. Over het bruggetje ziet het pad er niet uit. Het is eigenlijk geen pad. Het is een beetje wandelen zoals vroeger: door het hoge gras en de bloemetjes.  We komen aan bij weer een klaphek. Daar staat: pas op voor de stier. Gelukkig was die nergens te bekennen. We stoppen hier even en eten een banaan. 
4 km. Na de pauze bij het klaphek lopen we een stukje over een graspad parrallel aan de A1. Mooi pad en lekker in de schaduw. We verlaten de weilanden en de graspaden en verruilen deze voor een zandweg. Onderweg nodigt een mooie tuinset ons uit om te gaan zitten en dat doen we. We rusten wel vaak uit zeg!!!
5 km. De zandweg komt uit op de Wolvesweg. We gaan rechtsaf en even later linksaf over de zandweg. Deze gaat richting een camping, maar zover komen we niet, we moeten rechtsaf en omhoog om weer op de weg te komen. Over de Wolvesweg steken we de A1 over. Bij P42 zijn we bij de camping.
5.8 km. We steken de weg over en dan lopen we het laatste stuk naar het Rustpunt waar de fietsen staan.Blij dat we een plekje in de schaduw hebben en ik gooi de fles met water over mijn hoofd en rug. Dat koelt af. De etappe is 5.8 km geworden i.p.v. 9.1 km. Volgende keer doen we het andere stuk er bij, maar lopen in deze weersomstandigheden, dat is niet voor mij weggelegd. We moeten of veel vroeger vertrekken, of het Reggepad in het najaar lopen. We zien wel wat het wordt. 

Na de wandeling besluiten we de kortste weg naar de auto te fietsen. Ik heb het helemaal gehad. Ik zeg het niet gauw, maar ik ben kapot en duizelig en ik laat vandaag het autorijden, zeer tegen mijn gewoonte in, aan Bé over.